Bhavisha Gokani

  એક અજનબી ભાગ  - 6  “ક્ષમા, તારા જેવી જીવનસાથી મળે તે વ્યકિત આ દુનિયાનો સૌથી લકી પર્શન કહેવાય પણ હું તને લાયક નથી. તારુ ફેમિલી બેકગ્રાઉન્ડ જોતા હું સમજુ છું કે તું ગર્ભ શ્રીમંત છે અને મારુ તો ફેમિલી બેકગ્રાઉન્ડ તો શું ફેમિલી કોણ છે એ મને પણ ખબર નથી. એવુ નથી કે હું તને લવ કરતો નથી. મનોમન હું પણ તને ખુબ જ ચાહુ છું પણ આપણા વચ્ચેની જે ભેદરેખા છે તેના કારણે મને ડર લાગે છે.” શ્યામે પોતાની મનની વાત કરી.             “શ્યામ મારે કે મારા મમ્મી પપ્પાને તું અનાથ છે એ જાણી કોઇ પ્રોબ્લેમ જ નથી. કોઇ માણસ તેના જન્મથી નહી પણ કર્મથી મહાન બને છે. તે દિવસે જો તુ સમયસર આવ્યો ન હોત તો મારા પપ્પાને કદાચ આજે અમે ગુમાવી બેઠા હોત અને મને કે મારા ફેમિલીને કોઇ પ્રોબ્લેમ નથી તારા અનાથ હોવા બાબતે તો તને શું વાંધો છે?” ક્ષમા એ શ્યામને સમજાવતા કહ્યુ.             “સાચે અંતરથી મને પણ કોઇ વાંધો નહી તારી સાથે પણ આજ સુધી આ કમ્બખ્ત દિલને મનાવતો હતો કે એ હુર આપણા નશીબમાં નથી મારા દોસ્ત.”                   શ્યામના હ્રદયમાં પોતાના પ્રત્યેની લાગણીઓ વિશે જાણી ક્ષમા તેને ભેટી પડી. શ્યામ પણ તેને ભેટી પડ્યો. બન્નેએ તીથલ બીચ

  એક અજનબી   ભાગ : 5  “ઓહ, હાઇ શ્યામ, તું અહી?” ક્ષમાએ શ્યામને પુછ્યુ કે જ્યારે તે બન્નેની મુલાકાત મેડિકલ સ્ટોર પર થઇ. ક્ષમા ના સ્વરમાં થોડી ઉદાસી છલકાઇ આવતી દેખાતી હતી.            “અરે હા, એ મારા એક ફ્રેન્ડના અંકલ માટે મેડીસીન્સ લેવા આવ્યો હતો. તું અંકલની દવાઓ લેવા આવી છે કે?” શ્યામે   નેચરલી જ તેને પુછ્યુ.            “હાસ્તો,” બહુ ટુંકમાં જવાબ આપી ક્ષમા દવા લઇ નીકળવા લાગી. શ્યામને ક્ષમાનું    બિહેવીયર આજે ઠીક ન લાગ્યુ પણ બહુ વધુ વિચાર કર્યા વિના તે પણ ત્યાંથી નીકળી ગયો.            “હાય ક્ષમા, આજે એકદમ ફ્રી છું. ચલ આવે છે લોંગ ડ્રાઇવ પર મારી સાથે કે શું?” શ્યામે ક્ષમા ને કોલ કરતા પુછ્યુ.            “ના શ્યામ આજે મુડ નથી મારો. આઇ એમ લીટલ ટાયર્ડ સોરી.”            “કેમ શું થઇ ગયુ? કેમ હવે નહી ગમતો હું કે શું?”            “ગમવા ન ગમવાનો કોઇ પ્રશ્ન જ નથી. જસ્ટ આજે થોડુ માથુ ભારે છે તો આરામ કરું છું.”            “ઠીક છે યુ જસ્ટ ટેઇક કેર ઓફ યોર સેલ્ફ. બાય.”            “બાય” ક્ષમા એ ફોન કટ કરી તકિયા પર માથુ દબાવી રડી પડી. મનોમન શ્યામ તેને ખુબ ગમવા લાગ્યો હતો. તે શ્યામને  મનોમન

  એક અજનબી ભાગ : 4  ક્ષમા ફટાફટ બન્ને માટે પકોડા અને ગરમા ગરમ ચા લઇ આવી. નાસ્તો કર્યા બાદ ક્ષમા રેડી થઇ નીચે આવી ગઇ અને વોઇસ મેલ પર મેસેજ છોડી તે શ્યામ સાથે નીકળી ગઇ.             ક્ષમા શ્યામની પાછળ બેસી ગઇ એટલે શ્યામે બાઇક સ્ટાર્ટ કરી થોડીવાર સુધી કોઇ કાંઇ ન બોલ્યુ પછી શ્યામે પુછ્યુ,             “આર યુ કમ્ફ્ટેબલ વીથ માઇ કમ્પની?”             “ઓફ કોર્સ, વાઇ આર યુ આસ્કીંગ ધીસ કવેશ્વન એટ ધીસ ટાઇમ”             “તમે કાંઇ બોલતા નથી અને ચુપચાપ બેઠા છો તો મને ઓકર્વડ ફીલ થાય છે”             “અરે ના મને થોડુ ઓછુ બોલવાની ટેવ છે.”             “અરે સ્ત્રી થઇને તમે ઓછુ બોલુ એ તો અજુબો કહેવાઇ” તેની વાત સાંભળી ક્ષમા ખડખડાટ હસી પડી એટલે મિરર માં ક્ષમાનો ચહેરો દેખાય તેમ એડજસ્ટ કરીને શ્યામે   કહ્યુ.             “તમારુ હાસ્ય ખુબ જ અદભુત છે તમે હશો ત્યારે ખુબ જ સુંદર લાગો છો”             “થેન્કયુ બાય ધ વે મને તમે નહી કહો. વી આર ગુડ ફ્રેન્ડ તુ કહેશો તો મને વધારે ગમશે”             “તમે સોરી, તે મને મિત્ર તો માન્યો”             બન્ને હાઇ વે પર દૂર સુધી લોંગ ડ્રાઇવ પર નીકળી ગયા. બન્ને એકબીજા

  એક અજનબી  ભાગ : 3            ક્ષમા હાંફળી ફાફળી થઇ દોડી શ્યામ પણ તેમની સાથે ગયો ત્યાં સામે જ ડોક્ટર મહેરા દેખાયા એટલે શ્યામે  કહ્યુ,           “ડોક્ટર પ્લીઝ કમ ફાસ્ટ બેડ નંબર ફાઇવ’સ પેશન્ટ ઇઝ ઇન ડેંજર”          ડોક્ટર મહેરા દોડીને ક્ષમા અને શ્યામ સાથે ગયા. ડોક્ટરે બધાને બહાર રહેવા કહ્યુ દીપકભાઇના ધબકારા નોર્મલથી ખાસ્સા વધી ગયા હતા. ડોકટરે તેને એક ઇન્જેકશન લગાવી દીધુ અને થોડીવાર પમ્પીંગ કર્યુ એટલે તેમના ધબકારા કાબુમાં આવી ગયા. પછી બહાર આવીને ડોકટર મહેરાએ કહ્યુ, “હી ઇઝ નાઉ આઉટ ઓફ ડેન્જર. ડોંટ વરી ધીસ ઇઝ જ નોર્મલ કન્ડિશન ઓફ હાર્ટ પેશન્ટ.”          “થેન્ક્યુ ડોક્ટર મહેરા” અનસુયા બહેને ડોકટરનો આભાર માનતા કહ્યુ.  ક્ષમા અને અનસુયાબહેનના મોઢા થોડા ઝંખવાઇ ગયા. બહાર બેઠો શ્યામ પણ દીપકભાઇની હાલત જોઇ મુંઝાઇ ગયો હતો. કોઇ કાંઇ પણ બોલવાની કન્ડિશનમાં ન હતુ. સાંજે દીપકભાઇને હોશ આવ્યો ત્યારે તે હસતા બોલતા થઇ ગયા હતા અને બીજે દિવસથી તો દિપકભાઇની હાલતમાં ખુબ વધુ સુધારામાં આવી ગઇ.          દીપકભાઇ હોસ્પિટલમાં રહ્યા ત્યાં સુધી શ્યામ સતત તેમની સાથે રહેતો. દવા લઇ આવવાની હોય કે ઘરેથી ટિફિન લાવવાન