એક અજનબી - 6

 એક અજનબી

ભાગ  - 6 

“ક્ષમા, તારા જેવી જીવનસાથી મળે તે વ્યકિત આ દુનિયાનો સૌથી લકી પર્શન કહેવાય પણ હું તને લાયક નથી. તારુ ફેમિલી બેકગ્રાઉન્ડ જોતા હું સમજુ છું કે તું ગર્ભ શ્રીમંત છે અને મારુ તો ફેમિલી બેકગ્રાઉન્ડ તો શું ફેમિલી કોણ છે એ મને પણ ખબર નથી. એવુ નથી કે હું તને લવ કરતો નથી. મનોમન હું પણ તને ખુબ જ ચાહુ છું પણ આપણા વચ્ચેની જે ભેદરેખા છે તેના કારણે મને ડર લાગે છે.” શ્યામે પોતાની મનની વાત કરી.

           “શ્યામ મારે કે મારા મમ્મી પપ્પાને તું અનાથ છે એ જાણી કોઇ પ્રોબ્લેમ જ નથી. કોઇ માણસ તેના જન્મથી નહી પણ કર્મથી મહાન બને છે. તે દિવસે જો તુ સમયસર આવ્યો ન હોત તો મારા પપ્પાને કદાચ આજે અમે ગુમાવી બેઠા હોત અને મને કે મારા ફેમિલીને કોઇ પ્રોબ્લેમ નથી તારા અનાથ હોવા બાબતે તો તને શું વાંધો છે?” ક્ષમા એ શ્યામને સમજાવતા કહ્યુ.

           “સાચે અંતરથી મને પણ કોઇ વાંધો નહી તારી સાથે પણ આજ સુધી આ કમ્બખ્ત દિલને મનાવતો હતો કે એ હુર આપણા નશીબમાં નથી મારા દોસ્ત.”

                શ્યામના હ્રદયમાં પોતાના પ્રત્યેની લાગણીઓ વિશે જાણી ક્ષમા તેને ભેટી પડી. શ્યામ પણ તેને ભેટી પડ્યો. બન્નેએ તીથલ બીચ પર એકબીજાને આજીવન સાથ આપવાનો અને એકબીજાથી દૂર ન જવાની કસમો ખાધી. રાત્રીના બાર વાગવા આવ્યા હતા. બન્ને બીચ પર બેઠા હતા. ક્ષમાની ગોદમાં માથુ રાખી શ્યામ સુતો હતો, “કેટલી મસ્ત રાત્રી છે નહી શ્યામ ? એમ થાય છે કે કાશ આ સમય અહી જ થંભી જાય. બસ તુ અને હું અને આપણો પ્રેમ બીજુ કાંઇ જ નહી જોઇએ મારે જીવનમાં શ્યામ.”

           “ડોન્ટ વરી ક્ષમા, હું આજીવન તને અખુટ પ્રેમ આપવા તૈયાર જ છું. આઇ લવ યુ મોર ધેન માય લાઇફ ડીઅર.” શ્યામે   કહ્યુ.

           “નહી નહી નહી શ્યામ, એમ ન બોલ. તને તો મારી ઉંમર લાગી જાય શ્યામ.” કહેતી તે શ્યામને ભેટી પડી.

           “આઇ લવ યુ ટુ ક્ષમા આઇ લવ યુ ટુ બેબી. હેય ચલ હવે આજે ઘરે નથી જવુ કે શું? રાત્રીના બાર ઉપર કાંટો જતો રહ્યો છે.” શ્યામે કહ્યુ.

           “ના નહી જવુ તો. જીવનસાથી સાથે આખી રાત્રી સાથે રહુ તો પણ કાંઇ ખોટુ નથી.” ક્ષમા એ કહ્યુ.

           “ચલ ચલ હવે ઘરે ચલ ક્ષમા. અંકલ આન્ટી રાહ જોઇ રહ્યા હશે.” કહેતો શ્યામ ઉભો થયો અને ક્ષમાને હાથ પકડી ઉભી કરવા લાગ્યો પણ ક્ષમા પણ આજે શરારતના મુડમાં હતી અને તેણે અચાનક જોરથી શ્યામ નો હાથ ખેચ્યો કે શ્યામ સીધો ક્ષમા પર જઇ પડ્યો અને બન્ને દરિયાકિનારાની બીચની ભીની રેતી પર ફસડાઇ ગયા. બન્ને એકબીજાની બાહોમાં હતા. થોડી વાર બાદ બન્નેને આજુબાજુની પરિસ્થિતિનું ભાન થતા બન્ને ઉભા થયા અને ઘર તરફ જવા નીકળ્યા.

     આજે ક્ષમા તેને વળગી પડી હતી અને ખુબ ખુશ હતી. તેને પોતાની પસંદનો જીવનસાથી શ્યામના રૂપમાં મળી ચુક્યો હતો. સામે પક્ષે શ્યામને પણ ક્ષમા જેવી સમજદાર અને સંસ્કારી યુવતી મળતા તે પણ ખુબ ખુશ હતો.

           બન્ને ઘરે આવ્યા ત્યારે ક્ષમાના મમ્મી પપ્પા તો સુઇ ગયા હતા આથી બીજે દિવસે સવારે આ બધી વાત કરવા આવવાનું નક્કી કરી શ્યામ નીકળી ગયો.

           આજે ક્ષમાની ખુશીનો પાર ન હતો. આજની રાત્રી તેના માટે કાલરાત્રી જેવી અઘરી હતી. એક એક પળ તેને યુગ સમાન લાગતો હતો. તેના હિરોને મેળવીને તે આજે દુનિયાની સૌથી ધનાઢ્ય વ્યકિત હોય તેવો તેને એહસાસ થતો હતો. શ્યામ ના ખ્યાલોમાં તે અલમસ્ત રીતે ખોવાયેલી હતી ત્યાં તેનો ફોન રણકી ઉઠ્યો,

           “શ્યામને મેળવવાના સ્વપ્ન જોવાનુ રહેવા દે ક્ષમા . તમને બન્નેને ક્યારેય એક થવા નહી દઉ. ધીસ ઇઝ માય ચેલેન્જ ટુ યુ.” અજાણ્યા નંબર પરથી આ રીતે ફોન આવ્યો અને હજુ તો ક્ષમા કાંઇ વિચારે સમજે કે ફોન કટ પણ થઇ ગયો.

           ક્ષમા ના શિરેથી પરસેવો છુટવા લાગ્યો. તે સમજી ન શકી કે હવે શું કરે. તે આમથી તેમ ચક્કર લગાવા લાગી અને ડરથી ધૃજવા લાગી. “કોણ હશે એ જેને ખબર પણ પડી ગઇ કે હું અને શ્યામ એકબીજાને ચાહીએ છીએ? મારા અને શ્યામ સિવાય એવું તે કોણ છે?”

           રવેસમાં આમથી તેમ ચક્કર લગાવતી હતી ત્યાં વળી ફોન રણકી ઉઠ્યો, “આ રીતે રવેસમાં ચક્કર લગાવાનું છોડી દે. તેનાથી કાંઇ પ્રોબ્લેમ સોલ્વ નહી થાય. તમને બન્નેને તો ક્યારેય એક નહી થવા દઉ એટલે નહી જ થવા દઉ.” વળી ફોન કટ........

           ક્ષમા હાંફળી ફાંફળી થતી ચારે બાજુ જોવા લાગી અને મનમાં વિચારવા લાગી કે આ વ્યકિતને કેમ ખબર કે હું રવેસમાં છું. આજુબાજુ તો કોઇ દેખાતુ પણ નથી. ચોતરફ તેની નજર ફરતી હતી અને મનમાં સતત તેને તે વ્યકિતનો અવાજ જ ગુંજતો હતો.         

           થોડી વાર તો તેણે વિચારમાં ને વિચારમાં જ ટાઇમ કાઢી નાખ્યો પછી ઓચિંતો તેણે શ્યામને  કોલ કર્યો.

           “હાય ક્ષમા. હાઉસ યુ માય લવ? કેમ મારી યાદ આવી કે શું?” શ્યામ નો અવાજ આવતા જ તેના જીવમાં જીવ આવ્યો.

           “શ્યામ ..... શ્યામ ..... પ્લીઝ કાંઇક કર.” ગભરાહટના મારે તે વધુ ન બોલી શકી.

           “શું થયુ ક્ષમા ? કેમ આ રીતે ગભરાયેલી છે તું? પપ્પાને તો સારૂ છે ને?” શ્યામે   પણ ચિંતિત સ્વરે પુછ્યુ.

           “હા પપ્પા એકદમ ફાઇન છે. મને... મને હમણા એક અજાણી વ્યકિતનો કોલ આયેલો.......” બધી ઘટના તેણે શ્યામને   કહી સંભળાવી.

           “ડોન્ટ વરી ક્ષમા. આપણે બન્નેને કોઇ અલગ નહી કરે. અરે... આ તો કોઇ તારા ફ્રેન્ડ સર્કલમાથી મજાક કરતુ હશે. જસ્ટ ચીલ બેબી.”

           “કોણ મજાક કરે? આપણા બે સિવાય કોઇને હજુ ખબર જ નહી કે હું તને પ્રેમ કરું છું. મે મારા ગૃપમાં કોઇને હજુ વાત જ નહી કરી તો કોણ મજાક કરે યાર. સમજવાની કોશિષ કર. મને બહુ જ ડર લાગે છે.”

           “અરે યાર પ્લીઝ ટેઇક ઇટ ઇઝી. એક કામ કર મને તે નંબર મેસેજ કર જેના પરથી તને કોલ આયો હતો, હું તપાસ કરી લઉ અને પ્લીઝ તું અકારણ ટેન્શન ન લેતી. આઇ એમ ઓલ્વેઝ વીથે યુ. જસ્ટ બી ચીલ એન્ડ મારા વિચારોમાં ખોવાઇ જા. કાલે તારો હાથ માંગવા હું તારા ઘરે આવી રહ્યો છું તો મને વેલકમ કરવાની તૈયારી કર.”

           “ઓ.કે. હું હમણા મેસેજ કરું છું પણ પ્લીઝ તું આ વ્યકિત કોણ છે તે તપાસ કરજે. મને ડર લાગે છે.”

           “ઓ.કે. ડોન્ટ વરી. સુઇ જા બેબી. બાય એન્ડ ટેક કેર. લવ યુ જાન.”

           શ્યામ સાથેની વાતથી ક્ષમાને હિંમ્મત તો આવી ગઇ પણ મનોમન હજુ તે ફફ્ડતી હતી. તેને સતત એ જ ખ્યાલ મનમાં ખુંચતો હતો કે એવું તે કોણ છે જે મને અને શ્યામને   એક થવા દેવામાં રાજી નથી અને એ પણ શું કામ?????”

 

ક્રમશઃ.............

 

          

 

 

           આ કોણ આવ્યુ જે ક્ષમા અને શ્યામ ના પ્રેમ ઉપર તેની બુરી નજર લગાવી રહ્યુ છે. શું રહેજા પરિવાર પર આવનારા દુઃખની આ શરૂઆત છે કે પછી શ્યામ આ સમસ્યાનો અંત લાવી શકશે? જાણવા માટે વાંચો આગલો પાર્ટ........