એક અજનબી - 5

 

એક અજનબી  

ભાગ : 5 

“ઓહ, હાઇ શ્યામ, તું અહી?” ક્ષમાએ શ્યામને પુછ્યુ કે જ્યારે તે બન્નેની મુલાકાત મેડિકલ સ્ટોર પર થઇ. ક્ષમા ના સ્વરમાં થોડી ઉદાસી છલકાઇ આવતી દેખાતી હતી.

           “અરે હા, એ મારા એક ફ્રેન્ડના અંકલ માટે મેડીસીન્સ લેવા આવ્યો હતો. તું અંકલની દવાઓ લેવા આવી છે કે?” શ્યામે   નેચરલી જ તેને પુછ્યુ.

           “હાસ્તો,” બહુ ટુંકમાં જવાબ આપી ક્ષમા દવા લઇ નીકળવા લાગી. શ્યામને ક્ષમાનું    બિહેવીયર આજે ઠીક ન લાગ્યુ પણ બહુ વધુ વિચાર કર્યા વિના તે પણ ત્યાંથી નીકળી ગયો.

           “હાય ક્ષમા, આજે એકદમ ફ્રી છું. ચલ આવે છે લોંગ ડ્રાઇવ પર મારી સાથે કે શું?” શ્યામે ક્ષમા ને કોલ કરતા પુછ્યુ.

           “ના શ્યામ આજે મુડ નથી મારો. આઇ એમ લીટલ ટાયર્ડ સોરી.”

           “કેમ શું થઇ ગયુ? કેમ હવે નહી ગમતો હું કે શું?”

           “ગમવા ન ગમવાનો કોઇ પ્રશ્ન જ નથી. જસ્ટ આજે થોડુ માથુ ભારે છે તો આરામ કરું છું.”

           “ઠીક છે યુ જસ્ટ ટેઇક કેર ઓફ યોર સેલ્ફ. બાય.”

           “બાય” ક્ષમા એ ફોન કટ કરી તકિયા પર માથુ દબાવી રડી પડી. મનોમન શ્યામ તેને ખુબ ગમવા લાગ્યો હતો. તે શ્યામને  મનોમન ચાહવા લાગી હતી. ક્ષમા ના પપ્પાએ પણ શ્યામને  લગ્નની વાત કરી હતી પણ તેણે ના કહી હતી આથી ક્ષમાને હવે ખુબ દુઃખ થતુ હતુ. શ્યામ તો તેની સાથે પહેલાની જેમ જ એક સારા મિત્ર તરીકે રહેતો અને વર્તન કરતો હતો પણ ક્ષમા પોતાના તરફથી તેની સાથે નોર્મલ વર્તન કરી શકવા સમર્થ ન હતી. ક્ષમા ને જરા ઝોંકુ આવી ગયુ તેનો તેને ખ્યાલ જ ન રહ્યો. ઓચિંતા અનસુયાબહેને આવી તેને જગાડી અને ન્યુઝ આપ્ય કે શ્યામ આવેલો છે. શ્યામનું નામ સાંભળતા જ ક્ષમા ઝબકીને સફાળી બેઠી થઇ ગઇ અને ફ્રેશ થઇ તેને મળવા દોડી ચાલી.

           નીચે જઇ જોયુ તો શ્યામ હાથમાં સ્વીટ્સ સાથે ઉભો હતો.

           “હાય ક્ષમા, આઇ હેવ અ ગુડ ન્યુઝ ફોર યુ. લે મીઠુ મોઢુ કર પહેલા.” શ્યામે ક્ષમાને કાજુકતરીનો એક મોટો ટુકડો ખવડાવતા કહ્યુ.

           “ગુડ ન્યુઝ? શું છે એ તો કહે મને.” ક્ષમા માંડ માંડ બોલી શકી.

           “અરે દીકરા શ્યામને  લંડનમાં એક મલ્ટીસ્ટાર કંપનીમાં જોબ મળી ગઇ છે અને વાર્ષિક પેકેજ પણ ખુબ સારુ છે. રહેવા માટે ફ્લેટ, આવવા જવા માટે કાર, અને આવી ઘણી સુવિધા મળશે શ્યામને લંડનમાં.” દિપકભાઇએ ક્ષમા ને ખુબ આનંદાવેશમાં આવી કહી દીધુ.

           “યા ક્ષમા, અંક્લ ઇઝ રાઇટ. આઇ ગોટ અ જોબ ઇન લંડન, આઇ લીવ ઇન્ડિયા આફ્ટર ૧૫ ડેયઝ.”

           ક્ષમા એ શ્યામને એક પીસ કાજુકતરી ખવડાવી અભિનંદન પાઠવ્યા પણ મનોમન તે ખુશ ન હતી. શ્યામ હંમેશાને માટે જતો રહેશે એ વિચારે તે મનોમન કચવાતી હતી.

           “અંકલ એક રીક્વેસ્ટ કરવાની છે તમને અને આન્ટીને.” શ્યામે કહ્યુ.

           “હા હા. બોલ બોલ દીકરા. શું ઇચ્છા છે તારી?” અનસુયાબહેને કહ્યુ.

           “આજે મારી લાઇફમાં બહુ મોટો ખુશીનો દિવસ છે તો આજના આ દિવસે હું ક્ષમાને ડિનર માટે બહાર લઇ જઇ શકું?” શ્યામે હાથ જોડી અનસુયાબેન અને દિપકભાઇ સામે હાથ જોડી પુછ્યુ.

           “અરે હા દીકરા જઇ આવો બન્ને અને આ રીતે હાથ ન જોડવાના હોય યંગ બોય.” દિપકભાઇએ શ્યામના હાથને પકડી કહ્યુ.

           “જા બેટા રેડ્ડી થઇ જા અને બન્ને જઇ આવો બહાર અને હા મારા માટે આઇસક્રીમ લાવવાનુ ભુલતો નહી હો.....” દિપકભાઇ ક્ષમા સામે જોઇ હસી પડ્યા.

           “પપ્પા તમે પણ શું બાળક જેવા બની જાઓ છો?” ક્ષમા એ બનાવટી છણકા સાથે કહ્યુ અને પછી ઉપર તૈયાર થવા નીકળી ગઇ.

           ક્ષમા થોડી વાર બાદ રેડ્ડી થઇ નીચે આવી રહી હતી. શ્વેત પંજાબી ડ્રેસ, વાળ બાંધેલા અને ચહેરા પર કોઇ પણ પ્રકારના મેક અપ વિના પણ તેના ચહેરા પર કુદરતી સુંદરતા ભારોભાર છલકી રહી હતી પણ આજે તેના પગમાં ઉતાવળ ન હતી. જાણે પરાણે તે તેના ચહેરા પર હાસ્ય છલકાવી રહી હતી બાકી તેના મનમાં તો શ્યામ લંડન જતો રહેવાનો છે અને હવે તે બન્નેની આ આખરી મુલાકાત છે એ વાતનો વસવસો જ હતો.

           “કેમ આજે એકાએક ચુપ થઇ ગઇ છે? બાકી તારુ બકબક તો ફોન અને રૂબરૂ મળુ છુ ત્યારે ચાલુ જ હોય છે.” બાઇક પર આગળ બેઠેલા શ્યામે જરા પાછળ બેઠેલી ક્ષમા ને ધક્કો મારી કહ્યુ.

           ‘અરે નહી તો. એવુ તે કઇ જ નથી અને હવે આમ પણ તુ ૧૫ દિવસ બાદ જતો રહેવાનો છે તો મારી બકબક સાંભળવા વાળુ કોઇ હશે નહી તો અત્યારથી ચુપ થવાની કોશીષ કરુ છું.” શ્યામને સાઇડ ગ્લાસમાંથી ક્ષમાના ચહેરા પર છલકતા ઉદાસીનતાના ભાવ દેખાયા.

           “અરે યાર હું દૂર જવાનો છું પણ ફોન પર તો આપણે કનેક્ટેડ રહેવાના જ ને. શું કામ તુ ઉદાસ થઇ આ નાજુક ચહેરાની સુંદરતાને સ્પોઇલ કરે છે?” શ્યામે તેને સમજાવતા કહ્યુ.

           “નથીંગ લાઇક ધેટ શ્યામ. આઇ એમ કમ્પ્લીટલી ઓ.કે.” ક્ષમાએ શુષ્ક જવાબ વાળ્યો. વાતોમાં ને વાતોમાં બન્ને હોટેલ “હેપ્પીનેશ પ્લાઝા” પહોંચી ગયા.

           “હેવ અ શીટ મેડમ.” હોટેલ હેપ્પીનેશ પ્લાઝામાં ક્ષમા ને ચેર ઓફર કરતા શ્યામે કહ્યુ.

           “થેન્ક્સ.” ક્ષમાએ બનાવટી સ્માઇલ સાથે જવાબ આપતા કહ્યું            

           “ક્ષમા આજે કેમ આમ ઉદાસ બની ગઇ છે? આજે મારી લાઇફમાં ખુબ મહત્વનો દિવસ છે અને તું આમ ઉદાસ છે, ધીસ ઇઝ નોટ ગુડ યાર.” શ્યામે કહ્યુ.

           “અરે ના હુ તો ખુબ જ ખુશ છુ. બસ તને ખોઇ બેસવાનો થોડો ડર છે મને.” વેઇટરને ક્ષમાની મનપસંદ આઇટમનો ઓર્ડર આપતા તેણે વાતનો દોર આગળ વધાર્યો.

           “હું તને ક્યારેય નહી ભુલુ ક્ષમા અને મારા કેરિયરનો સવાલ છે એટલે જવું પડે તેમ છે અને છતા પણ મારા જવાથી તને દુઃખ થતુ હોય તો હું જવાનુ કેન્સલ કરી દઉ.”

           “અરે નહી, એવું ન કરજે પ્લીઝ, મારા કારણે તુ તારા કેરિયરને દાવ પર ન લગાવતો.”

           બન્નેની વાતો ચાલુ હતી ત્યાં વેઇટર ડિનર લઇ આવી ગયો અને સર્વ કરવા લાગ્યો.

           હેવ અ ડિનર ક્ષમા. આપણે ડિનર કરતા કરતા વાત કરીએ.” ડિનર સર્વ થતા શ્યામે કહ્યુ.

           “ઓ.કે.” અનિચ્છાએ ક્ષમાએ ડિનર સ્ટાર્ટ કર્યુ.

           ક્ષમા ની એક ખાસ આદત હતી કે તે જમતી વખતે બહુ જૂજ વાત જ કરતી એટલે ડિનર ખત્મ ન થયુ ત્યાં સુધી તેણે શ્યામ સાથે વાત કરવાનું ટાળ્યુ.

           “ચલ આજે તીથલ બીચ પર જઇએ. તારુ ટેન્શન અને આ ઉદાસી બધી જતી રહેશે.” કહેતા શ્યામે બાઇક તીથલ બીચ તરફ હંકારી કાઢી.

           “જો કેટલુ ખુશનુમા વાતાવરણ છે? લેટ્સ હેવ અ આઇસક્રીમ ડીઅર.” શ્યામે ક્ષમા નો હાથ પકડી કહ્યુ.

           શ્યામ આઇસક્રીમ લેવા જવા વળ્યો કે ક્ષમા એ તેનો હાથ પકડી તેને રોક્યો, “શ્યામ તુ સાચે જ લંડન જતો રહેશે?”

 

           “અરે હાસ્તો ક્ષમા. જવુ તો પડશે જ કારણ કે આ મારા કેરિયરનો પ્રશ્ન છે અને પુરી લાઇફનો સવાલ છે મારા માટે.” શ્યામે કહ્યુ.

 

           “હું તને સાચુ કહુ? હું તારા વિના નહી રહી શકું. આઇ કાન્ટ લીવ વીધાઉટ યુ. આઇ લવ યુ શ્યામ. તે દિવસે તે પપ્પાને ના કહી હતી કે હું ક્ષમાને લાયક નથી ત્યારે મને દુઃખ થયુ હતુ કે તારા જેવો સરળ અને સ્વાભિમાની જીવનસાથી મેળવવો એ તો મારા માટે સૌભાગ્યની વાત છે. તે દિવસ બાદ આપણે ઘણી વખત મળ્યા ઘણી વખત ફોન પર વાત કરી પણ ન તે મને ક્યારેય તારા દિલની વાત કહી કે ન હું તને કહી શકી. આજે જ્યારે હંમેશાને માટે તું લંડન જતો રહેવાનો છે ત્યારે મારા દિલની વાત હું તને કહ્યા વિના રહી શકી નહી. તારા દિલમાં શું છે તે મને ખબર નથી અને તારો જે નિર્ણય હશે તે મને માન્ય પણ હશે પણ મારા દિલમાં તારા પ્રત્યે જે ફીલીંગ્સ છે એ જાહેર કર્યા વિના આજે હું રહી ન શકી શ્યામ.” કહેતા કહેતા ક્ષમા રડવા જેવી થઇ ગઇ

વધુ આવતા અંકે