જીવ્યા - 2

 

જીવ્યા

ભાગ – ૨

 

 

            ઓહ, પૃથ્વીનો વિનાશ! વિનાશક પુરમાં કેટલાક લોકો બચી ગયા. કેમ બની શક્યુ આ બધુ? આ જીવ્યા કોણ છે? તેને કંઇ રીતે બધાને બચાવ્યા? અને તે કયાં ગઇ અત્યારે? શું બન્યુ? કાંઇ ખબર પડતી નથી.

            16 વર્ષની ઉંમરે તો જીવ્યા નવી નવી શોધો કરવા લાગી. કમ્પ્યુટરમાં તેને એક નવો સોફટવેર બનાવ્યો. જેના દ્રારા તમારા મનમાં ખાલી વિચાર કરો અને તેની એક માહિતી બની જાય. તે ઉપરાંત સ્માર્ટ ફોનમાં પણ ખુબ જ લાંબો સમય ચાલે તેવી બેટરી બનાવી, પાણીમાં ચાલી શકે તેવી મોટરકાર બનાવી.

             આમ નાની મોટી અનેક શોધો કરી. તે સદા એકટિવ રહેતી. નવી નવી શોધો કરતા કરતા પણ તે ભણવામાં પણ અગ્રેસર રહેતી હતી. ધોરણ 12 સાયન્સ પછી તેના માતા પિતાની ઇચ્છા હતી કે તે વિદેશ જાય. પરંતુ જીવ્યા જેનુ નામ તેના માતા પિતાને કહી દીધુ કે વિદેશ ભણવાથી કાંઇ પ્રતિભા આવી જતી નથી. ગામડામાં ભણેલ વિદ્યાર્થીઓ પણ ઉચ્ચ સ્થાન મેળવી શકે છે. આથી તેને અમદાવાદ જઇ એંજિનિયરીંગ ભણવાનુ નક્કી કર્યુ.

            લાડલી દીકરીના વિચારો જાણી માતા પિતા પ્રભાવિત થઇ ગયા અને તેને અમદાવાદ મોકલવા રાજી થઇ ગયા. જીવ્યા અમદાવાદ ભણવા જતી રહી. અભ્યાસમાં ખુબ જ તેજ જીવ્યા સરળતાથી આગળ વધવા લાગી. અભ્યાસ પુર્ણ થતા ઘરે આવવાનો સમય થયો એટલે તેના માતા પિતા ખુબ જ રાજી હતા. દીકરીના આગમનની તેઓ એ ખુબ જ તૈયારી કરી રાખી હતી.

            “રચુ, આજે જીવ્યા ઘરે આવવાની છે. તે હવે આપણી સાથે જ રહેશે એટલે મેં આજે એક ગ્રાંડ પાર્ટી રાખી છે સાંજે.” મિત કૌરે સવારમાં જ ઉઠતા જ કહ્યુ.

            “અરે તમે બહુ ખુશ છો. પણ તે કયારે આવશે અહીં?”

            “બે દિવસ પહેલા જ આપણે તેની સાથે વાત કરી ત્યારે તેને કહ્યુ હતુ ચાર વાગ્યા સુધીમાં આવી જશે.”

            “આજે તે ખુબ જ થાકેલ હશે. શું યાર તમે આજે જ પાર્ટી ઓરગેનાઇઝ કરી લીધી. દીકરીને શ્વાસ તો લેવા દો ઘરમાં થોડો ટાઇમ. ભારે ઉતાવળા તમે.”

            “અરે યાર, આપણી દીકરી કોઇ સામાન્ય નથી. તેનુ અત્યારે જ સોશિયલ ગ્રુપ બહુ મોટુ છે. તેના ફ્રેન્ડસ અને આપણા રિલેટીવસ એંડ ફ્રેન્ડસ બધા તેને વેલકમ પાર્ટી આપવા માંગે છે. સો આજે જ રાખી છે.” મિત કૌરે ખુબ જ હરખાતા કહ્યુ.

            પતિ પત્ની આજે ખુબ જ ખુશ હતા. તેને પોતાની એકની એક લાડકી દીકરી સાથે અઠવાડિયા સુધીના બધા પ્રોગ્રામ બનાવી લીધા હતા. તેનો હરખ સમાતો ન હતો. મિત કૌરે તો ખાસ આજે રજા રાખી હતી. તેની લાડકીના વેલકમ માટે. તે તો અમદાવાદ તેને તેડવા પણ જવાના હતા. પરંતુ, જીવ્યાએ જ ના પાડી કે તે પોતાની ફ્રેન્ડસ સાથે આવી જશે.

            નવ વાગ્યે તૈયાર થઇ રચના કોલેજે જવા નીકળી ત્યારે અચાનક તેના ફોનમાં રીંગ વાગી. તેને ઘરમાં જ ઉભા રહીને ફોન પીક અપ કર્યો.

            “હેલો, મમા પ્લીઝ ગીવ મી અ ફેવર. તમે કાલે મુંબઇ આવજો ને.”

            “મુબંઇ!!!! બટ વાય જીવ્યા? તું આજે અહીં આવવાની છો ને?” જીવ્યાનુ નામ સાંભળી મિત કૌર પણ રચના પાસે આવ્યા.

            “મમા, પ્લીઝ તમે આવો ને પછી હું બધુ સમજાવી દઇશ.” હજુ આટલુ બોલી ત્યાં મિત કૌરે રચનાના હાથમાંથી મોબાઇલ લઇને સ્પીકર પર રાખીને કહ્યુ.

            “બેટા, મુબંઇ શુ કામ છે? તુ પહેલા અહીં આવ ને. પછી આપણે બધા સાથે જ મુબંઇ જઇશું.”

            “પપ્પા, તમે એકવાર અહીં આવોને પછી સાથે જ બધા આવી જ્ઇશું”

            “ઓ.કે. અમે કાલે સવારની ફલાઇટમાં આવી જઇશુ.” દીકરી જીદ સામે કોઇનુ ચાલતુ નથી.

             “આ છોકરી પણ યાર કમાલ છે. બહુ જ સરપ્રાઇઝ આપવાની ટેવ છે. હવે શું હશે નવુ?” રચનાએ ફોન કટ કરીને કહ્યુ.

            “રચુ, તુ કોલેજ પર જા. તારે મોડુ થાય છે. હુ સવારની ફલાઇટની ટિકિટ બુક કરાવુ છુ એન્ડ પાર્ટી પોસ્ટ પોંડ કરાવુ છુ.”

            “ઓ.કે. બાય.” કહીને રચના નીકળી ગઇ.

                  ********************************

            બીજે દિવસે સવારે તેઓ ફલાઇટમાં મુબંઇ પહોંચી ગયા. અને જીવ્યાએ કહ્યા અનુસાર “હોટેલ બ્લુ ડાયમંડ”માં આવી ગયા. જ્યાં જીવ્યાએ તેના માટે અગાઉથી જ રૂમ બુક કરાવી રાખ્યો હતો. તેઓ થોડી વાર ફ્રેશ થયા ત્યાં જ ડોર બેલ વાગ્યો. દરવાજો ખોલતા જ જીવ્યા સાથે કોઇ એકદમ યંગ અને હેન્ડસમ છોકરો હતો. બંન્ને અંદર આવ્યા.

            “મમા પપા, સોરી તમને એકદમથી અહીં બોલાવી લીધા એકચ્યુલી તમને એક સરપ્રાઇઝ આપવાની હતી.” જીવ્યાએ પલંગ પર બેસતા કહ્યુ. તેની સાથેનો તેનો ફ્રેન્ડ ચેર પર બેસી ગયો.

            “સરપ્રાઇઝ!!” રચનાએ આશ્ચર્યથી કહ્યુ.

            “હા, મોમ મીટ માય બોય ફ્રેન્ડ અધ્યય. હું અને અધ્યય અમદાવાદ સાથે સ્ટડી કરતા હતા. વી લવ ઇચ અધર.”

            “લવ!” હવે આશ્ચર્યનો વારો મિત કૌરનો હતો. પિતા ગમે તેવા સ્ટ્રોગ હોય દીકરીના લગ્ન વખતે ફુલ જેવા નરમ બની જાય છે અને જયારે નાની વયની દીકરી પ્રેમની વાત કરે છે. ત્યારે પિતા તેમા હજારો ખામી શોધીને પોતાની દીકરીને વધારે સમય પાસે રોકી રાખવા પ્રયાસો કરતા હોય છે.

            “હા, પાપા હું અમદાવાદ આઇ. આઇ. એમમાં એમ.બી.એનુ સ્ટડી કરતો હતો અને જીવ્યા એન્જીયર કોલેજમાં. ઘણાં બધા સ્ટુડન્ટ પ્રોગ્રામમાં અમે મળતા હતા અને તેમાંથી અમે બંન્ને ફ્રેન્ડસ બની ગયા અને આ ફ્રેન્ડસીપ કયારે પ્રેમ પરિવર્તિત બની ગઇ અમને ખબર જ ન પડી.” અધ્યયએ કહ્યુ.

            “ઓ.કે બટ અત્યારે કેમ ઓંચિતા અમને અહીં બોલાવ્યા?” રચનાએ પુછ્યુ.

            “મોમ, અધ્યય મુબંઇમાં રહે છે અને તેના પેરેન્ટ્સ આજે યુ. એસ.એ. જવાના છે. સાંજની ફલાઇટમાં. તો તેની ફેરવેલ પાર્ટીમાં અમારી એગ્જેમેન્ટ રાખી છે. સો ઓચિંતા બોલાવ્યા.” જીવ્યાએ કહ્યુ.

            “બેટા, તે પહેલા અમને કેમ કાંઇ જણાવ્યુ નહિં? તો અમે પણ થોડી પ્રિપેરેશન કરી શકત.” મિત કૌરે કહ્યુ.

            “પપા, અમને પણ ખબર ન હતી આ બધી. અમારા માટે પણ સરપ્રાઇઝ છે અને તમારી જેમ અધ્યયની ફેમિલિને પણ અમે કાંઇ કહ્યુ ન હતુ. પરંતુ તેના મોટા ભાઇ વિકાસે બધુ જાણી લીધુ અને અમારા માટે સરપ્રાઇઝ રાખી દીધુ. કાલે જ અમને ખબર પડી એટલે તમને ફોન કર્યો.”

            “બેટા કાલે તો કહી દેવાય ને તો અમે કાંઇક સરખી તૈયારી કરી શકત.” રચનાએ કહ્યુ.

            “મમા એમા શુ તૈયારી કરવાની હોય. તમારા માટે ડિઝાનર ક્લોથ અને બધુ પાર્ટીમાં રેડી જ છે. ખાલી આપણે ત્યાં જવાનુ જ છે. અમારી સાથે તમને પણ સરપ્રાઇઝ આપી દીધી.”

            “ઓ.કે બેટા. અધ્યય તારી ફેમિલી વિશે તો અમને કહે. હવે આપણા રિલેશન બનવા જઇ રહ્યા છે.” મિત કૌરે કહ્યુ.

            “અમે મુબંઇ બોરીવલીમાં રહીએ છીએ. ફેમિલીમાં અમે મમી પપ્પા અને હું જ છીએ. મોટા ભાઇ ભાભી ડોકટર છે અને તેઓ બાન્દ્રામાં રહે છે. મમ્મી પપ્પા યુ.એસ. જઇ રહ્યા છે અને બહુ જલ્દી ભાઇ ભાભી પણ ત્યાં શિફ્ટ થઇ જશે.”

            “અને બેટા તારે પણ યુ.એસ.એ જવાનો પ્લાન છે?” રચનાએ પુછ્યુ.

            “ના, હું અને જીવ્યા અહીં જ રહેવા માંગીએ છીએ. મુબંઇમાં જ. મને વિદેશનો જરાય મોહ નથી મારા માટે તો અહીં જ બધુ છે.”

            “વાહ, ગ્રેટ થિકિગ.” મિત કૌરે કહ્યુ.

            “પપા, અધ્યયને જરાય દેખાદેખી અને ખોટા નો શોખ નથી. હી ઇઝ એસ સિમ્પલ એઝ અવર ફેમિલી.”

            “નાઇસ ચોઇસ.” રચનાથી અનાયાસે બોલી જવાયુ.

            **********************************

            સાંજે અધ્યયના મમ્મી પપ્પાના વિદેશ જવાની ખુશીમાં ગ્રાન્ડ પાર્ટી રાખવામાં આવી. જેમાં જ જીવ્યા અને અધ્યયની એન્ગેજમેન્ટ પણ થઇ ગઇ. અધ્યય ખુબ જ સંસ્કારી અને સુશીલ છોકરો હતો અને તેનુ ફેમિલી પણ રીચ અને સંસ્કારી હતુ. તેના પરિવારને મળીને મિત કૌર અને રચનાને તેની દીકરીની પસંદગી પર ખુબ જ ગર્વ થયો.

            પાર્ટી ખુબ જ ગ્રાન્ડ હતી. આવી ભવ્ય પાર્ટી મિત કૌર અને રચનાએ કયારેય જોઇ ન હતી. તેઓ નોકરીયાત વર્ગ અને તેને આવા રીચ ફેમિલીનો કોંટેક ન હતો.

            શાનદાર હોટેલનુ ડેકોરેશન જ લાજવાબ હતુ. મોટા હોલમાં પાર્ટી હતી અને દરેકને પર્સનલ રૂમ આપવામાં આવ્યા હતા. જેમાં સૌનો  ચેન્જિંગ અને કમફર્ટ માટેનો સામાન હતો. બહાર ખુલ્લા મેદાનમાં જમવા માટેની લોટસ ઓફ આઇટમસ હતી. ખુબ જ ગ્રાન્ડ પાર્ટી હતી.

                  **********************

            “લેડીસ એન્ડ જેન્ટલ મેન આજકી ઇઝ શાનદાર પાર્ટીમે એક સરપ્રાઇઝ ભી હે આપ સબ કે લિયે.” અધ્યયના મોટા ભાઇ વિકાસે માઇક પર એનાઉન્સ કર્યુ ત્યારે બધા તાળીઓથી વધાવી લીધુ.

            “યસ્સ, વન બિંગ સરપ્રાઇઝ.”

            “બસ બતાભી દો યાર.” અધ્યયના કઝિન બ્રધર સોહમે નીચેથી કહ્યુ.

            “યા, આજ મેરે એક લોટે ભાઇ અધ્યય કી એગજેમેન્ટ હે. મિત એન્ડ રચના કૌરકી એક લૌટી બેટી જીવ્યા કે સાથ હૈ.”

            “વાઉ” કહેતા બધાએ તાળીઓના ગળગળાડ સાથે વિકાસના એનાઉન્સમેન્ટને વધાવી લીધુ.

            સગાઇ વિધિ પુરી કરીને મિત કૌર અને રચના હોટેલ રૂમ પર આવી ગયા. જીવ્યા થોડી વાર બાદ આવવાની હતી.

            “રચુ, દીકરીઓ કેટલી ઝડપથી મોટી થઇ જાય છે.”

            “હા, હમણાં પા પા પગલી કરતી આપણી દીકરીને કયારે પાંખો આવી ગઇ કાંઇ ખબર જ ન પડી.”

            “આપણી ચકલી હમણાં ઉડીને જતી રહેશે.” મિત કૌરને વાત કરતા કરતા આંખમાં પાણી આવી ગયા. ત્યાં જ દરવાજો ખોલીને જીવ્યા આવી.

            “પાપા, તમારી ચકલી કયાંય ઉડીને જવાની નથી. સદાય તમારી પાસે જ રહેશે.”

            રચના અને મિત કૌર જીવ્યાને વળગી પડયા.

            ****************************************

            બીજે દિવસે જીવ્યા થોડા સમય માટે મુબંઇ રોકાય ગઇ અને  જીવ્યાના માતા પિતા બીજા દિવસે રવાના થઇ ગયા. ઘરે આવીને દરવાજો ખોલીને સોફા પર બેસતા મિત કૌરની આંખ ભીની થઇ ગઇ,

            “મારી લાડલી કયારે મોટી થઇ ગઇ મને તો કાંઇ ખબર જ ન પડી?”

            “મિત, તે કયાં હમેંશા માટે જાય છે? મન થાય ત્યારે તેની પાસે જતા રહીશુ. વધારે યાદ આવશે તેની પાસે જ રહેવા જતા રહીશુ. દીકરીને ખુબ જ સારુ સાસરુ મળ્યુ છે તેના માટે આપણે ખુશ થવુ જોઇએ. તેને હવે ત્યાં પોતાના કામ માટે ઘણી સ્વતંત્ર્તા મળી રહેશે. આપણે હવે ખુશ થવુ જોઇએ.”

            “હા, રચુ તારી વાત સાવ સાચી છે. પરંતુ દીકરીની વિદાય ખુબ જ કપરી હોય છે.”

            “હજુ વિદાય ક્યાં કરી છે? ચાલો સરપ્રાઇઝ પાર્ટીની તૈયારી કરો કાલે તો જીવ્યા આવી જશે.”

            “હા, એ તો સાવ ભુલાય ગયુ.” ઓચિંતા પાર્ટીની યાદ આવતા મિત કૌર ઉભા થયા અને ફોન લઇને પાર્ટી માટેની તૈયારી કરવા લાગ્યા.

                        ************************

            સગાઇ બાદ એક દિવસ તેના ફ્રેન્ડ કમ ફિયાંસ અધ્યય સાથે ફરીને બીજે દિવસે બપોરે જીવ્યા સુરત આવવા નીકળી ગઇ. તે બસમાંથી ઉતરીને સીધી પોતાના ઘરે આવી ત્યારે ઘરનો દરવાજો બંધ હતો. થોડીવાર ઘર પાસે ઉભી ત્યાં તો બાજુવાળા રંજન માસી ચાવી આપી ગયા. ચાવી લઇને દરવાજો ખોલી જીવ્યા અંદર ગઇ.

            “મમા પાપા કેવા છે? ઘણા સમયે હું ઘરે આવી તો પણ ક્યા જતા રહ્યા? એવુ શુ જરૂરી કામ હશે?” બબડતી સોફા પર બેસી રિમોટથી ટી.વી. ઓન કરી ટી.વી. જોવા લાગી ત્યાં મોબાઇલમાં રીંગ  વાગી,

            “હાય, જાનુ પહોંચી ગઇ?”

            “યા, બટ તારી યાદ ખુબ જ આવી રહી છે.” બંને પ્રેમી પંખીડા કયાંય સુધી વાતો કરતા રહ્યા સમયનુ ભાન જ ન રહ્યુ. સાંજે સાડા સાત વાગ્યે ઘરના ટેલિફોનમાં રીંગ વાગી એટલે જીવ્યાએ અધ્યય સાથે વાત ટુંકાવીને ઘરનો ફોન ઉપાડયો.

            “બેટા, તારો ફોન કયારનો બીઝી આવે છે. ચાલ હવે તૈયાર થઇ જા અને હોટેલ બ્લુ મુન પર આવી જા.’

            “મમા, અત્યારે હોટેલ પર?”

            “હા, તું આવી જા ને યાર બધા સવાલ જવાબ પછી કરજે.”

 

વધુ આવતા અંકે.............

           

લેખકનું નામ – રૂપેશ ગોકાણી

મોબાઇલ નંબર – ૮૦૦૦૦ ૨૧૬૪૦

Email id – gokanirupesh73@gmail.com